Πολλές φορές παρατηρούμε ότι ένα παιδί ξεσπά όταν βρισκόμαστε έξω. Το έξω μπορεί να σημαίνει το να είμαστε επίσκεψη σε ένα σπίτι ή να βρισκόμαστε όντως σε έναν εξωτερικό χώρο όπως μία παιδική χαρά. 

Συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις όταν βρισκόμαστε σε έναν εξωτερικό χώρο αισθανόμαστε πως όλοι μας κοιτούν, μας κρίνουν. Γονείς μου λένε : «Οι άλλοι θα σκέφτονται ότι δεν είμαι καλός γονιός, ότι δεν μπορώ να ηρεμήσω το παιδί μου, πως είναι κακομαθημένο». Ακόμη ο γονιός φοβάται να αντιδράσει σκεπτόμενος πως οτιδήποτε και να κάνει θα κριθεί. Μάλιστα σε θεραπεία έχει αναφερθεί «Φοβάμαι να πιάσω το παιδί. Mήπως σκεφτούν ότι το κακοποιώ». Αυτές οι σκέψεις είναι λογικές όταν έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία που μας ενδιαφέρει τόσο η γνώμη των άλλων. Είναι πράγματι όμως αυτό το ζήτημα ; Ξέρω πως πολλές φορές περνάει σκέψη από το μυαλό μας πως φταίμε για αυτή την αντίδραση του παιδιού. Πότε σπεύδουμε να κατευνάσουμε αυτή τη συναισθηματική αντίδραση. Στην πραγματικότητα όμως το ξέσπασμα του παιδιού δεν έχει καμία σχέση με εμάς.