20 Δεκ Μήπως κακομαθαίνω το παιδί μου, άθελά μου;
Συχνά οι γονείς προβληματίζονται για τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Αν τους δίνουν τα κατάλληλα εφόδια για να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους. Αν περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Αν, ως γονείς, είναι αρκετά παρόντες στις ζωές των παιδιών τους. Οι σύγχρονοι ρυθμοί είναι αρκετά δύσκολοι με αποτέλεσμα αρκετοί γονείς, να προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους με μία υπεραναπλήρωση. Το ερώτημα, όμως που έρχεται αρκετά συχνά είναι ένα «Μήπως κακομαθαίνω το παιδί μου, άθελά μου, στην αγωνία μου να του τα προσφέρω όλα;»
Η αγωνία τους είναι μεγάλη και αρκετά συχνά, με διάφορα ερεθίσματα αναρωτιούνται για την συμπεριφορά του παιδιού τους. Είτε από την ανατροφοδότηση που λαμβάνουν από το σχολικό πλαίσιο ή το περιβάλλον, είτε παρατηρώντας άλλα παιδιά, υπάρχει πάντα ο υγιής προβληματισμός «Είμαι αρκετά καλός γονέας;», «Έχει όρια το παιδί μου;», «Συμπεριφέρεται σωστά σε εμάς και τους άλλους;»
Διαβάστε επίσης
Τι σημαίνει κακομαθαίνω το παιδί μου;
Η συμπεριφορά του παιδιού μας, τόσο στο σπίτι, όσο και στο εξωτερικό περιβάλλον, ανταποκρίνεται άμεσα στα ερεθίσματα που του έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι, σαν γονείς. Η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση τόσο της προσωπικότητας, όσο και της συμπεριφοράς του.
«Ο τρόπος λοιπόν που το περιβάλλον ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες ενός παιδιού, τα όρια που θέτονται και η συμπεριφορά μας ως γονείς – πρότυπα, διαμορφώνουν τη συμπεριφορά ενός παιδιού.»
Ακούμε πολύ συχνά την έκφραση «κακομαθημένο παιδί», αλλά σπάνια παραμερίζουμε την κριτική χροιά της έκφρασης αυτής και εστιάζουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι πως κακομαθαίνω το παιδί μου όταν ανταποκρίνομαι χωρίς όρια και χωρίς σταθερότητα στις απαιτήσεις του. Δημιουργώντας έτσι την ψευδαίσθηση πως όλα τα περιβάλλοντα που κινείται θα είναι πάντα πρόθυμα να ικανοποιούν κάθε ανάγκη του χωρίς κανένα όριο και χωρίς καμία συνέπεια.
Διαβάστε επίσης
Όρια, Συνέπεια ή Τιμωρία;
Επικρατεί μία σύγχυση γύρω από αυτές τις έννοιες και ο φόβος πως το όχι μπορεί να είναι αρκετά τραυματικό για το παιδί μου. Αν όμως καταφέρουμε να απενοχοποιήσουμε την έννοια των ορίων και αντιληφθούμε τη δυναμική τους, θα καταφέρουμε να αντιληφθούμε πως μέσα από το «όχι» μας, τη σταθερότητα των απόψεων και των συμπεριφορών μας και την επικοινωνία μας με το παιδί θα το βοηθήσουμε να διαχειριστεί τις «απαιτήσεις» του αλλά και τη ματαίωση.
Η συνέπεια ως έννοια, σαν απάντηση στο ερώτημα «μήπως κακομαθαίνω το παιδί μου;» δεν αφορά μόνο το αποτέλεσμα μίας πράξης αλλά και τη σταθερότητα μας ως γονείς. Αν η συμπεριφορά μας δεν είναι σταθερή, και το όχι μας δεν διαρκεί παρά μόνο μέχρι να μας λυγίσει το παιδί με το ξέσπασμά του, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ένα παιδί που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια του, να κατανοήσει και να σεβαστεί τις ανάγκες του άλλου και αναζητά διαρκώς να ικανοποιείται με κάθε κόστος.
Η επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού, και τα ξεκάθαρα όρια μέσα στο σπίτι και το περιβάλλον των φροντιστών βοηθούν επίσης στην σταθερότητα που αναζητάμε να δημιουργήσουμε. Αν ο ένας λέει όχι και ο άλλος ναι, πέραν από τα διπλά μηνύματα που λαμβάνει το παιδί, είναι πολύ πιθανό σταδιακά να έρθει σε ρήξη το ίδιο το ζευγάρι.
Μήπως κακομαθαίνω το παιδί μου γιατί νιώθω ότι δεν περνάω αρκετό χρόνο μαζί του;
Όπως αναφέρω και στην αρχή του άρθρου αρκετοί γονείς είναι δεκτικοί και ικανοποιούν κάθε ανάγκη του παιδιού τους, όχι από αμέλεια ή από αδιαφορία αλλά από ενοχές. Ενοχές γιατί δεν έχουν τον χρόνο που θα επιθυμούσαν με το παιδί, ή ενοχές γιατί ίσως το περιβάλλον και η σχέσεις στο σπίτι δεν είναι ιδανικές (εντάσεις, καυγάδες, διαφωνίες, διαζύγιο). Έτσι ικανοποιώντας πλήρως το παιδί, το κακομαθαίνουν «γλυκά» για να αναπληρώσουν τα κενά που νιώθουν ότι αφήνουν.
Σε κάθε περίπτωση πριν μπούμε στη διαδικασία να κατηγορήσουμε έναν γονέα για το κατά πόσο κακομαθαίνει το παιδί του, ας αναλογιστούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες προσπαθεί να ανταποκριθεί. Τα συναισθήματα που μπορεί να βιώνει και τις δυσκολίες του. Ας κάνουμε μία αυτοκριτική για τις δικές μας πρακτικές και τον τρόπο διαπαιδαγώγησης των δικών μας παιδιών.
Ας επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του «κακομαθαίνω» μέσα μας και πάνω από όλα ας επενδύσουμε στην ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί μας. Και να μην ξεχνάμε πως ένα παιδί δεν έχει ανάγκη μόνο από παιχνίδια, κανακέματα και δωροδοκίες. Έχει ανάγκη από αγκαλιές, και ουσιαστικές στιγμές εγγύτητας με τους γονείς του.
Διαβάστε επίσης
Μαρία Φούντα
Ιδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας | Ψυχολογία BA
Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία Pgd
Παιδοψυχολογία & Ψυχολογία Εφήβου Pgd
Μέλος Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης &Ψυχοθεραπείας (IARPP)
Υπερείδου 6, Ηλιούπολη | 6945494044
www.mariafounda.com
