

Φαντάζει κάτι δύσκολο και τρομακτικό στην εφαρμογή του, και συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήσεις όπως:
“Τι εννοείτε όταν λέτε όρια;”
“Μήπως θα είμαι αρκετά σκληρός/ή μαζί του;”
“Και αν νομίζει ότι δεν το αγαπάω;”
Είναι σημαντικό να αναλογιστούμε ποια είναι η δική μας σχέση με τα όρια και τους κανόνες. Αν καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε το πως τα αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ίδιοι, θα είναι πολύ βοηθητικό για να δούμε και το πως εν τέλει το επικοινωνούμε στο παιδί, μέσα από τις δικές μας συμπεριφορές, καθώς τα παιδιά υιοθετούν τις συμπεριφορές που αναπαράγονται στο σπίτι.
Τα όρια σε ένα παιδί, το θωρακίζουν και του παρέχουν ασφάλεια. Θα μπορούσαμε να τα συμβολίσουμε και ως μία πράξη φροντίδας, καθώς μέσα από αυτή τη διαδικασία βοηθάμε το παιδί να πλάσει μία αυτοδύναμη προσωπικότητα και όχι παντοδύναμη. Μέσα από τα όρια το παιδί γίνεται ευέλικτο, μαθαίνει να οριοθετείται, να δοκιμάζει, να αμφισβητεί και να αναπτύσσεται ως μονάδα αλλά και ως μέρος του κοινωνικού συνόλου, καθώς μαθαίνει να συμμορφώνεται στους κοινωνικούς κανόνες ενώ παράλληλα σέβεται την ατομικότητα.
Τα παιδιά στην απουσία των ορίων, εκδηλώνουν επιθετικές συμπεριφορές, βιώνουν φόβο εγκατάλειψης και ανασφάλεια. Είναι σύνηθες να εκδηλώνουν εκρήξεις θυμού και να διακατέχονται από το αίσθημα του ανικανοποίητου. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί δεν έχει ξεκάθαρους στόχους και δεν είναι σε άμεση επαφή με τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος των πράξεων και των επιλογών του. Έτσι θεωρεί δεδομένο ότι όλες οι επιθυμίες του θα ικανοποιούνται, εμφανίζοντας μία παντοδύναμη συμπεριφορά και μηδενική ανοχή στη ματαίωση οποιασδήποτε φαντασίωσης ή επιθυμίας του.
Μέσα σε ένα τέτοιο μοτίβο το παιδί, αργά η γρήγορα χάνει την επαφή με το συναίσθημα του, καθώς φαντασιώνεται ότι όπως το περιβάλλον των φροντιστών είναι εκεί, διαθέσιμο, άνευ όρων έτσι και το υπόλοιπο κοινωνικό πλαίσιο θα είναι πάντα διαθέσιμο να ικανοποιεί κάθε ανάγκη του.
Είναι σημαντικό να υπάρχει συνέπεια και συνεργασία, πρώτα από όλα μεταξύ των γονέων και εν συνεχεία μεταξύ του οικογενειακού πλαισίου. Καθώς οι συνέπειες μαθαίνουν στα παιδιά τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος, η προεργασία που γίνεται για να εκπαιδευτεί το παιδί και να μεταβεί σε μία νέα πραγματικότητα, ουσιαστικά διευρύνει την αντίληψη του, το μαθαίνει να επιλέγει και του αναπτύσσει την κριτική του σκέψη.
Οι λογικές συνέπειες αναφέρονται στα λογικά αποτελέσματα που ακολουθούν μια συμπεριφορά, είτε είναι επιθυμητή είτε όχι. Εξηγώ στο παιδί ότι οι συνέπειες που έχουν οριστεί, καθορίζονται από τις δικές του επιλογές, και θα πρέπει να είναι άμεσες και σταθερές. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως αν το παιδί παραβεί τα όρια και προβεί σε λανθασμένες συμπεριφορές, το αποτέλεσμα θα είναι μία λογική συνέπεια των πράξεων του και όχι αυθαίρετες τιμωρίες που δίνουν διπλά μηνύματα.
Μπορεί λοιπόν η λέξη ‘όρια’ να μας τρομάζει, αλλά αν καταφέρουμε να τη δούμε ως μία πράξη φροντίδας και ως μία μακροπρόθεσμη παρακαταθήκη για την υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας, της αυτοεικόνας και της αυτοεκτίμησης του παιδιού μας, ίσως καταφέρουμε να την απενοχοποιήσουμε και να συνδημιουργήσουμε έναν καινούριο χώρο στη σχέση μας.
Ιδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας | Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια
Παιδοψυχολογία & Ψυχολογία Εφήβου
Μέλος Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης &Ψυχοθεραπείας (IARPP)
Υπερείδου 6, Ηλιούπολη | 6945494044
mariafounda.com