26 Απρ Παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους: Γιατί τα παιδιά πρέπει να παίζουν έξω;
Τώρα που έρχεται σιγά – σιγά η άνοιξη και ο καιρός καλυτερεύει, το παιχνίδι των παιδιών στους εξωτερικούς χώρους είναι αναγκαίο. Γενικότερα, το παιχνίδι είναι αλληλένδετο με το παιδί. Αφορά μια φυσική διαδικασία, μέσα από το οποίο το παιδί μαθαίνει, εξελίσσεται, μεγαλώνει και αντίστοιχα και το παιχνίδι εξελίσσεται. Ο όρος «παιχνίδι» είναι ένας ευρύς όρος που αναφέρεται σε δραστηριότητες από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και διαφέρει ανάλογα των πεποιθήσεων. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί σύμφωνα με το ECEC (κέντρο προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας) είναι ότι το παιχνίδι είναι σημαντικό για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών και για αυτό έχει απασχολήσει ψυχολόγους, φιλοσόφους και παιδαγωγούς σε ερευνητικό επίπεδο (Treasure, Τ., 2018).
Τα παιδιά μέσω του παιχνιδιού βιώνουν συναισθήματα, δημιουργούν την προσωπικότητα τους, εξελίσσονται ως άνθρωποι, μαθαίνουν να ανταποκρίνονται σε νέες εμπειρίες, δημιουργούν φιλίες και εν τέλει αναπτύσσουν την ταυτότητα τους (Gleave & ColeHamilton, 2012). Επιπλέον, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, το παιχνίδι είναι βασικό χαρακτηριστικό της προφορικής γλωσσικής ανάπτυξης των παιδιών (Hewes, 2007). Συγκεκριμένα, έχει βρεθεί ότι το δομημένο παιχνίδι βοηθά τα παιδιά να αναπτυχθούν σε όλους τους τομείς: σωματικό, κινητικό, γνωστικό και κοινωνικό. (Frost, Wortham & Reifel, 2012).
Όταν τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν καλά και σε υψηλή ποιότητα, η ανάπτυξη αναστέλλεται και αναπτύσσει ελλείμματα (Youell, 2008).
Το βασικό ζήτημα είναι ότι οι ενήλικες και τα παιδιά έχουν διαφορετικές στάσεις σχετικά με τη σημασία του παιχνιδιού. Όλοι συμφωνούν ότι τα παιδιά πρέπει να παίζουν έξω, αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ από τη θεωρία. Το παιχνίδι είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη ενός παιδιού, είτε στη φύση είτε σε ένα διαμορφωμένο μέρος. Το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους παρέχει στα παιδιά μια ποικιλία περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, βελτιώνοντας την υγεία τους, αυξάνοντας
τη σωματική τους δραστηριότητα, αναπτύσσοντας την αισθητηριακή τους επεξεργασία, βελτιώνοντας τις κινητικές τους δεξιότητες. Το εξωτερικό περιβάλλον, είτε χτισμένο είτε φυσικό, είναι σημαντικό για την ανάπτυξη του παιδιού, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό σε τοπικό και εθνικό επίπεδο (Καλπογιάννη, Φύσσας, & Αβδελίδου, 2015).
Το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους και ιδιαίτερα στη φύση προσφέρει:
Σωµατική υγεία
Βοηθά στην διατήρηση της υγείας, καταπολεμώντας την παιδική παχυσαρκία και βοηθάει στην πρόληψη του διαβήτη και των καρδιαγγειακών παθήσεων. Το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους λειτουργεί επίσης προληπτικά σε άτομα με προβλήματα όρασης, όπως η μυωπία.
Ψυχική υγεία
Οι ειδικοί συνδέουν το υπαίθριο παιχνίδι, ειδικά στη φύση, με τη βελτίωση της διάθεσης και της συμπεριφοράς σε παιδιά, όπως αυτά με ΔΕΠΥ.
Χαρά και ευχαρίστηση
Όπως το έθεσε ο Nuffield (2003), «η καλύτερη προετοιμασία για την ενηλικίωση είναι να έχουμε μια υγιή και ευτυχισμένη παιδική ηλικία». Οι πιο ευτυχισμένες παιδικές αναμνήσεις συνήθως συνδέονται με το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους.
Γνωριµία µε τον κόσµο
Η μάθηση σε εξωτερικό περιβάλλον είναι πιο αποτελεσματική και διασκεδαστική. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν μαθηματικά, γλώσσα, φυσική, χημεία, οικολογία κ.λπ. ενώ αλληλεπιδρούν με τη φύση. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μπορούν να μάθουν με εμπειρικό τρόπο, να εστιάσουν περισσότερο και να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Γιατί μαθαίνουν με τρόπο που έχει νόημα.
Μάθηση για τον εαυτό τους και το περιβάλλον
Μαθαίνουν για τις συναισθηματικές και σωματικές τους ικανότητες. (Πόσο ψηλά μπορώ να ανέβω; Κι αν πέσω;) Μαθαίνουν για την αξία του φυσικού περιβάλλοντος και τη θέση του ανθρώπου στο περιβάλλον (Καλπογιάννη, Φύσσας, & Αβδελίδου, 2015).
Διαβάστε επίσης
Οπότε οι γονείς πρέπει να ενισχύουμε το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους ιδιαίτερα στη φύση. Πρέπει να αφήνουμε το παιδί, να πηδήξει, να φωνάξει να τρέξει να σκαρφαλώσει γιατί μέσα από αυτές τις δραστηριότητες θα εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, θα νιώσει αυτοπεποίθηση, αυτονομία και κυρίως ευχαρίστηση και χαρά. Τι πιο σημαντικό από το να έχουμε χαρούμενα και υγιή παιδιά;
Βιβλιογραφία
Frost, J., Wortham, S, Reifel, S. (2012) Play and Child Development. U.S.A.: Pearson.
Hewes, J. (2007) The value of play in early learning: towards a pedagogy, In T. Jambor & J. Van Gils (eds.) (pp. 119-132). Belgium, The Netherlands, U.S.A., England: Garant.
Καλπογιάννη, E., Φύσσας, K., Αβδελίδου, E. (2015) Εγχειρίδιο προαγωγής του παιχνιδιού για παιδαγωγούς. Πρόγραµµα “Η ∆ύναµη του παιχνιδιού” στο www.paizontas.gr
leave, J. & Cole-Hamilton, I. (2012) A world without play» – a literature review, Revised. UK: Play England.
Treasure, Τ. (2018) what is play? Oxford University Press Sample Chapter. pp 1-19
Youell, B. (2008) The importance of play and playfulness. European Journal of Psychotherapy and Counselling, 10(2)
Κωνσταντινίδου Μαρίνα
Παιδαγωγός Πρώιμης παιδικής ηλικίας ΤΕ,
Παιδαγωγός Δημοτικής Εκπαίδευσης, Msc
Η Κωνσταντινίδου Μαρίνα είναι απόφοιτος παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας ΤΕ και απόφοιτος Παιδαγωγικού Δημοτικής εκπαίδευσης. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο Αναπτυξιακής ψυχοπαθολογίας βρεφών και νηπίων και δεύτερο μεταπτυχιακό τίτλο στις Επιστήμες του Περιβάλλοντος και της Εκπαίδευσης για την Αειφορία. Επιπλέον έχει επιμόρφωση στη σχολική ψυχολογία. Έχει πολυετή εμπειρία με βρέφη και νήπια σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και πλέον στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια με εισηγήσεις γύρω από την εκπαίδευση.
