11 Αυγ Δυσκοιλιότητα στα παιδιά: Πώς προκαλείται & πώς θα την αντιμετωπίσετε
Η δυσκοιλιότητα είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς με παιδιά όλων των ηλικιών. Σε πολλά παιδιά είναι συνηθισμένο να μην πάνε τουαλέτα για λίγες ημέρες. Όμως, οι γονείς θα πρέπει να προσέξουν πόσες μέρες απέχει, την ποιότητα των κοπράνων και τυχόν αλλαγές στην διατροφή του παιδιού.
Τι είναι όμως η δυσκοιλιότητα; Έχουν πραγματικά πρόβλημα όσα παιδιά έρχονται για εξέταση;
Πώς ορίζεται η δυσκοιλιότητα;
Η συχνότητα των κενώσεων στα παιδιά, όπως συμβαίνει και στους ενήλικες, παρουσιάζει μεγάλο εύρος. Άλλα παιδιά ενεργούνται 1-2 φορές την ημέρα, άλλα μπορεί και μία φορά ανά 2-3 ημέρες. H συχνότητα αυτή θεωρείται φυσιολογική, εφόσον οι κενώσεις δεν έχουν πρόβλημα, δηλαδή είναι μαλακές και το παιδί δεν πονάει. Ειδικότερα, τα βρέφη που θηλάζουν μπορούν να παρουσιάσουν από πολλαπλές κενώσεις την ημέρα μέχρι και μια την εβδομάδα. Γι’ αυτό δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας αν δεν παρατηρείται κένωση πιο συχνά.
Τα παιδιά εμφανίζουν σημάδια δυσκοιλιότητας όταν:
- Έχουν κενώσεις λιγότερο από 3 φορές την εβδομάδα.
- Τα κόπρανα είναι μεγάλα, σκληρά και προκαλούν πόνο ή δυσφορία όταν βγαίνουν.
- Τα κόπρανα είναι μικρά σαν «της κατσίκας».
- Συνήθως η κατάσταση αυτή είναι προσωρινή και εύκολα αντιμετωπίσιμη.
Στη συνέχεια του άρθρου θα ασχοληθούμε με τις πιο συχνές αιτίες δυσκοιλιότητας που συναντάμε στα παιδιά και δεν σχετίζονται με ιατρική πάθηση. Στην περίπτωση που η δυσκοιλιότητα προκαλείται από υποκείμενο νόσημα απαιτείται συγκεκριμένη ιατρική προσέγγιση και θεραπεία.
Διαβάστε επίσης
Για ποιο λόγο το παιδί μου έχει δυσκοιλιότητα;
Ο πιο συχνός λόγος είναι η διατροφή! Όταν ένα παιδί δεν τρώει αρκετά φρούτα, λαχανικά και φυτικές ίνες ή δεν πίνει αρκετά υγρά οι κενώσεις γίνονται σκληρές και αφυδατωμένες. Σπανιότερα, δυσκοιλιότητα μπορεί να προκαλεί και η υπερβολική κατανάλωση γάλακτος.
Μια συχνή αιτία είναι ένας παροδικός πόνος που ένιωσε το παιδί σε κάποια κένωση. Ο πόνος αυτός λειτουργεί αποτρεπτικά για την τουαλέτα με αποτέλεσμα το παιδί να κρατιέται από φόβο μήπως ξαναπονέσει. Έτσι, τα κόπρανα που κρατιούνται και παραμένουν στον εντερικό σωλήνα αφυδατώνονται, γίνονται ακόμη πιο σκληρά και επομένως επώδυνα να βγουν.
Ξεκινά λοιπόν ένας φαύλος κύκλος, κατά τον οποίο όσο πιο πολύ κρατιέται το παιδί, τόσο πιο πολύ πονάει όταν ενεργείται.
Ένας επιπλέον λόγος που ένα παιδί κρατιέται είναι γιατί δεν θέλει να διακόψει το παιχνίδι. Μερικά παιδιά είναι τόσο απορροφημένα στο παιχνίδι τους που δεν θέλουν να κάνουν διάλειμμα για την τουαλέτα.
Μερικά παιδιά δεν θέλουν χρησιμοποιήσουν τουαλέτα εκτός σπιτιού, όπως στο σχολείο, σε ένα πολυκατάστημα, στην κατασκήνωση γιατί ανησυχούν με την ιδιωτικότητα ή την καθαριότητα.
Σπανιότερα, η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται μετά από μια λοίμωξη. Ένα άρρωστο παιδί αλλάζει ή μειώνει αυτά που τρώει, με αποτέλεσμα εκείνο το διάστημα να αραιώνουν οι συνήθειες του εντέρου.
Η δυσκοιλιότητα επίσης μπορεί να οφείλεται και σε αλλαγές στην καθημερινότητα, όπως ένα ταξίδι ή μια στρεσογόνο κατάσταση, όπως μια μετακόμιση ή η γέννηση ενός μωρού.
Τέλος, σε κάποια παιδιά έχει παρατηρηθεί δυσκοιλιότητα την περίοδο που βγάζει την πάνα και εκπαιδεύεται στη χρήση της τουαλέτας.
Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου;
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι η διατροφή! Δώστε στο παιδί άφθονα υγρά και κυρίως νερό. Επίσης προσφέρετε ποικιλία φρούτων και λαχανικών και αν χρειαστεί αφαιρέστε κάποιες τροφές από το διαιτολόγιο του, που έχετε παρατηρήσει ότι προκαλούν δυσκοιλιότητα.
Φροντίστε να τρώει σε συγκεκριμένες ώρες καθώς αυτό βοηθάει στη ρύθμιση τακτικών επισκέψεων στην τουαλέτα.
Παρακινήστε το παιδί να αθληθεί καθώς η αύξηση της άσκησης σχετίζεται με την κινητικότητα του εντέρου.
Δημιουργήστε μια ρουτίνα τουαλέτας, δηλαδή βάλτε το παιδί στην τουαλέτα ή το γιογιό συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, π.χ. 15 – 20 λεπτά μετά το φαγητό, το πρωί όταν ξυπνά ή το βράδυ πριν κοιμηθεί.
Καλό θα ήταν, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, να επιβραβεύετε το παιδί σας κάθε φορά θετικά με καλά λόγια ώστε να μην γίνει η τουαλέτα μια δυσάρεστη και στρεσογόνος διαδικασία.
Κάντε την όλη διαδικασία πιο ευχάριστη. Βάλτε δίπλα στην τουαλέτα βιβλία ή παιχνίδια για να κρατήσει το παιδί απασχολημένο.
Βεβαιωθείτε ότι τα πόδια του ακουμπούν καλά στο έδαφος όταν κάθεται στην τουαλέτα. Τα γόνατα θα πρέπει να είναι πιο ψηλά από τα ισχία. Αν χρειαστεί πάρτε ένα σκαλάκι για να βοηθήσετε το παιδί.
Διαβάστε επίσης
Πότε να επισκεφτώ τον παιδίατρο;
Αν η δυσκοιλιότητα δεν αντιμετωπίζεται με τις προηγούμενες συμβουλές και χρονίζει, τότε θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας. Ίσως χρειαστεί να αντιμετωπιστεί με μια σειρά φαρμάκων.
Αρχικά, αν η δυσκοιλιότητα είναι χρόνια και τα κόπρανα έχουν γίνει μεγάλες και συμπαγείς μάζες, ίσως χρειαστεί υποκλυσμός για να αδειάσει το έντερο.
Συνηθισμένη τακτική σε παιδιά με δυσκοιλιότητα είναι να χρησιμοποιούνται υπακτικά φάρμακα, όπως η λακτουλόζη και το γάλα μαγνησίας, που κατακρατούν με φυσικό τρόπο υγρά στον εντερικό σωλήνα και μαλακώνουν τα κόπρανα.
Σπανιότερα χρησιμοποιούνται φάρμακα που επηρεάζουν την κινητικότητα του εντέρου, όπως η σένα, η μακροχρόνια χρήση των οποίων όμως δεν συνιστάται.
Η θεραπεία θα πρέπει να συνεχίζεται μέχρι να επανέλθει πλήρως το έντερο σε ένα φυσιολογικό ρυθμό.
Χρήσιμες συμβουλές
Όσο περισσότερο διαρκεί η δυσκοιλιότητα, τόσο περισσότερη προσπάθεια χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί. Οπότε, μην αφήνετε την κατάσταση να χρονίσει. Εφαρμόστε τα παραπάνω μέτρα ή ζητήστε βοήθεια αν χρειαστεί.
Μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος, ακόμη και μήνες για να αρχίσει να λειτουργεί κανονικά το έντερο. Μην απογοητεύεστε και μην τα παρατάτε. Αφού αντιμετωπιστεί η δυσκοιλιότητα και ξαναγυρίσουν οι κενώσεις στο φυσιολογικό, προσέχετε ώστε να παραμείνουν έτσι.
Διαβάστε επίσης
Βικτωρία Κούγια
Παιδίατρος
Ν. Πλαστήρα & Αναξιμάνδρου 30-32
Χαριλάου, Θεσσαλονίκη
Τηλ Ιατρείου: 2314.020.705
Κινητό : 6942.460.588
Email: victoria@kougia.gr
Η παιδίατρος Βικτωρία Κούγια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά την εκπαίδευσή της συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών “Erasmus” και εκπαιδεύτηκε στη Ρώμη στο Παιδιατρικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Univercita Cattolica del Sacro Cuore, που βρίσκεται στην πρώτη τριάδα των ιδιωτικών πανεπιστημίων της Ιταλίας. Η ειδίκευσή της παιδιάτρου άρχισε στο Νοσοκομείο «Ειδικών Παθήσεων» Θεσσαλονίκης (Ν.Ε.Π.Θ. ή Λοιμωδών), όπου εκπαιδεύτηκε σε όλο των φάσμα των λοιμωδών νοσημάτων, όπως είναι οι λοιμώξεις του αναπνευστικού, γαστρεντερικού, ουροποιητικού και κεντρικού νευρικού συστήματος. Η ειδίκευσή της στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε στη Γ’ Παιδιατρική Κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όπου εκπαιδεύτηκε στην αντιμετώπιση των οξέως και χρονίως πασχόντων ασθενών, καθώς και στην αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών.
Για την πληρέστερη κατάρτισή της, μετά την ειδίκευσή της στο Ν.Ε.Π.Θ. η ιατρός μετέβη στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών και Τμήμα Φυσιολογικών Νεογνών του Chelsea and Westminster Hospital, ενός τριτοβάθμιου νοσοκομείου, που βρίσκεται στο κέντρο του Λονδίνου και είναι αναγνωρισμένο ως “Baby Friendly ” από τη UNICEF. Εκεί μεταξύ άλλων εκπαιδεύτηκε σε θέματα θηλασμού από εξειδικευμένο προσωπικό.Ακολούθως, στο ίδιο τριτοβάθμιο νοσοκομείο εργάστηκε στο τμήμα της Γενικής Παιδιατρικής, με ασθενείς από τη βρεφική ηλικία έως την εφηβεία και με νοσήματα από όλο το φάσμα της Παιδιατρικής. Ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το τμήμα της εκπαίδευσή της δόθηκε στην αντιμετώπιση παιδιών με σύνθετα γαστρεντερολογικά προβλήματα, καθώς και με χρόνια σοβαρά προβλήματα που απαιτούσαν νοσηλεία σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας. Επόμενο βήμα στην εκπαίδευσή της αποτέλεσε το γνωστό νοσοκομείο του Λονδίνου Royal Brompton Hospital, που αποτελεί διεθνές κέντρο αναφοράς για αναπνευστικά και καρδιολογικά περιστατικά. Εκεί εργάστηκε στην Μονάδα Εντατικής Παίδων, καθώς και στο Παιδοαναπνευστικό και Παιδοκαρδιολογικό τμήμα με ασθενείς με δύσκολα και απαιτητικά νοσήματα.
