

Καλημέρα σας φίλοι του allaboutparents.gr, εδώ, από το κινηματογραφικό μας στέκι. Μετά το θεατρικό διάλειμμα, που ελπίζω να απολαύσατε, επανέρχομαι με μία κινηματογραφική πρόταση. Μόνο που αυτήν τη φορά θα σας τη μεταφέρω συνοδευόμενη από τον ενθουσιασμό που βίωσα βλέποντάς την για πρώτη φορά, όταν ήμουν παιδί, σε μία κινηματογραφική αίθουσα της όμορφης Βέροιας.
Η ταινία είναι το “Jurassic Park” (Ιουράσιο Πάρκο), σε σκηνοθεσία Στήβεν Σπίλμπεργκ, με τους Σαμ Νιλ, Λόρα Ντερν και Ρίτσαρντ Ατένμπορο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους το 1993. Εγώ εκείνο το διάστημα κατοικούσα στη Βέροια. Περίμενα λοιπόν τον πατέρα μου πώς και πώς να έρθει από την Αθήνα, ώστε να δούμε την ταινία μαζί και συγχρόνως να έχουμε την πρώτη «επαφή» μας με δεινόσαυρους, καθώς ήταν σπάνιο να συναντά κανείς τέτοιους πρωταγωνιστές. Η αγωνία ήταν μεγάλη για αυτό που θα βλέπαμε μπαίνοντας στην αίθουσα, έχοντας στο χέρι έναν “original” δεινόσαυρο από την ταινία, δώρο του μπαμπά.
Το στόρι απλό: ένας δισεκατομμυριούχος, μέσω ενός γεννητικού υλικού, φέρνει ξανά στη ζωή διαφόρων ειδών δεινόσαυρους και δημιουργεί ένα θεματικό πάρκο σε ένα μακρινό νησί. Τι συμβαίνει όμως όταν οι δεινόσαυροι απoδράσουν από αυτό;
Η αγωνία και η περιπέτεια χτυπάνε κόκκινο, βλέποντας αυτά τα μεγαλειώδη πρωτόγονα ζώα να έρχονται αντιμέτωπα με τους ανθρώπους. Από την οθόνη μας περνούν ένας μεγαλειώδης Τυρανόσαυρος Ρεξ, ένας Βροντόσαυρος, ένας πληγωμένος Τρικεράτωψ, αλλά και οι Βελοσιράπτορες, οι οποίοι μας χαρίζουν μία κορυφαία σκηνή γεμάτη σασπένς στην κουζίνα, κυνηγώντας τους μικρούς μας φίλους.
Ο Σπήλμπεργκ χτύπησε πάλι φλέβα χρυσού, τόσο με τη θεματολογία, όσο και με την σκηνοθετική του αφήγηση, συστήνοντάς μας με κάτι πρωτόγνωρο μέχρι τότε. Η αγωνία, η περιπέτεια, ο φόβος, ακόμα και το κωμικό στοιχείο συνυπάρχουν μέσα στην ταινία. Για αυτό άλλωστε τη συνιστώ σε γονείς και παιδιά, καθώς δεν είναι τόσο τρομακτική, όσο διασκεδαστική.
1) Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάικλ Κράιτον.
2) Κατέκτησε τα Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ Ήχου και Οπτικών Εφέ.
3) Η μουσική είναι του Τζων Γουίλιαμς.
4) Την περίοδο ανάμεσα στο 1993-1997, ήταν η ταινία με τα περισσότερα εισιτήρια
5) Είχε δύο ακόμα συνέχειες, με τον Στήβεν Σπήλμπεργκ να εμπλέκεται σκηνοθετικά μόνο στη δεύτερη.
Αυτή ήταν η πρόταση μας για αυτή την εβδομάδα. Εύχομαι να την απολαύσετε, και γιατί όχι, να γίνει η αφορμή για να αφιερώσετε ένα «θεματικό» Σαββατοκύριακό στους δεινόσαυρους! Και μην ξεχνάτε…να βλέπετε ταινίες, σας κάνουν καλό!
Oνομάζομαι Ιωάννης Βανταράκης, γεννημένος και μεγαλωμένος στον Βύρωνα, με μία 4χρονη στάση στην πανέμορφη Βέροια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μία ιδιαίτερη αγάπη για τον κινηματογράφο, αργότερα για το θέατρο, ταυτόχρονα πάντοτε με τη μουσική, τα βιβλία και γενικά με ό,τι αφορούσε τις τέχνες. Πιστεύω ότι είναι οι αφορμές που γεννούν στον άνθρωπο το συναίσθημα του να αγαπήσει τον εαυτό του πρώτα και στη συνέχεια τον συνάνθρωπο του, καθώς και να μπορέσει να κατανοήσει την ομορφιά του διαφορετικού, χωρίς να το σκοτώνει.