

Bρισκόμαστε στη μέση του τελευταίου μήνα του 2020 και επανερχόμαστε με ακόμη μία Χριστουγεννιάτικη ταινία για να σας κρατήσει συντροφιά. Η σημερινή Χριστουγεννιάτικη ταινία μας ανεβάζει στο “Πολικό Εξπρές – Polar Express”. Μας ταξιδεύει προς τον Βόρειο Πόλο, με σκοπό να συναντήσουμε τον Άγιο Βασίλη.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από ένα μικρό αγόρι το οποίο έχει αρχίσει να χάνει την πίστη του για την ύπαρξη του Άη Βασίλη. Έτσι, την παραμονή των Χριστουγέννων που βρίσκεται ξαπλωμένο στο κρεβάτι του ένας ήχος τρένου το αναγκάζει να βγει έξω για να δει τί συμβαίνει. Εκεί, θα γνωριστεί με τον εισπράκτορα ο οποίος θα τον καλέσει στο ταξίδι του Πολικού Εξπρές, που για τον μικρό θα τείνει να είναι ταξίδι ζωής.
Ο σκηνοθέτης, Ρόμπερτ Ζεμέκις, παίζει μ’ ένα δίλημμα που σίγουρα βασανίζει τις μικρές ηλικίες: Υπάρχει ή δεν υπάρχει Άη Βασίλης; Και πώς οι γονείς το διαχειρίζονται; Αυτό καταφέρνει να το κάνει μ’ έναν αρκετά επιδέξιο τρόπο. Άλλωστε είναι και ο σκηνοθέτης του Forrest Gump και του Ναυαγού, επομένως ξέρει να διαχειρίζεται το τρόπο που θα το μεταφέρει, όχι μόνο στα μικρά παιδιά αλλά και στους μεγάλους.
Η παρατήρηση του ήρωα μας έως ότου φτάσει στον ποθητό προορισμό του, μέχρι δηλαδή να διαπιστώσει αν όντως υπάρχει Άη Βασίλης, γεννά έντονα συναισθήματα. Την παράσταση βέβαια κλέβει ο εισπράκτορας (Τομ Χανκς), με τη ζεστασιά και την φροντίδα που περικλείει τον μικρό καλεσμένο.
1) Η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο με Caldecott Medal παιδικό βιβλίο του Chris Van Allsburg.
2) Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις γύρισε την ταινία μέσω του πρωτοποριακού συνδυασμού της motion capture technology (Αποτύπωση Κίνησης) και του παραδοσιακού τρόπου κινηματογραφικής αφήγησης. Έτσι, έδωσε πνοή στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου με αυτόν τον τρόπο.
Oνομάζομαι Ιωάννης Βανταράκης, γεννημένος και μεγαλωμένος στον Βύρωνα, με μία 4χρονη στάση στην πανέμορφη Βέροια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μία ιδιαίτερη αγάπη για τον κινηματογράφο, αργότερα για το θέατρο, ταυτόχρονα πάντοτε με τη μουσική, τα βιβλία και γενικά με ό,τι αφορούσε τις τέχνες. Πιστεύω ότι είναι οι αφορμές που γεννούν στον άνθρωπο το συναίσθημα του να αγαπήσει τον εαυτό του πρώτα και στη συνέχεια τον συνάνθρωπο του, καθώς και να μπορέσει να κατανοήσει την ομορφιά του διαφορετικού, χωρίς να το σκοτώνει.