Τι μπορεί να σημαίνει η προσκόλληση στον ένα γονέα & η αποφυγή του άλλου;

20 Σεπ Τι μπορεί να σημαίνει η προσκόλληση στον ένα γονέα & η αποφυγή του άλλου;

Posted at 08:00h in Ψυχολογία by Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου

Η προσκόλληση στον γονέα ή στον φροντιστή, έπειτα από τα 2 έτη, συχνά φέρνει ερωτήματα στους γονείς. Βλέπουμε πως πολλοί αγχώνονται και στα γραφεία των θεραπευτών, γίνεται συχνά η ερώτηση εάν είναι φυσιολογικό. Συχνά προβληματίζονται και στεναχωριούνται όταν τα παιδιά δεν επιθυμούν να παίξουν με άλλα παιδιά στην ηλικία τους δεν επιθυμούν να πλησιάζουν τον μπαμπά τη γιαγιά τον παππού.

Η θεωρία προσκόλλησης αναφέρει πόσο ισχυρός δεσμός που σχηματίζεται μεταξύ ενός φροντιστή και του παιδιού. Είναι ζωτικής σημασίας για την συναισθηματική ανάπτυξη του ενήλικα. Εάν αυτός ο δεσμός μας δημιουργεί μία ασφάλεια και έχει δομηθεί σωστά τότε το παιδί μπορεί πιο εύκολα να εξερευνήσει τον κόσμο. Νιώθοντας πως μπορεί να επιστρέψει στο ασφαλές λιμάνι του, όποτε εκείνο το επιθυμεί.

Είναι φυσιολογικό να θέλει να παίζει μόνο μαζί μου;

Σε αυτήν τη μετάβαση από τη βρεφική στην παιδική ηλικία και μέχρι το παιδί να βιώσει ασφάλεια είναι πάρα πολύ φυσιολογικό να επιθυμεί να παίζει μόνο με έναν από τους φροντιστές του. Το με ποιον φροντιστή θα παίξει εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Κάποιοι από αυτούς είναι ο χρόνος που περνάει ο κάθε φροντιστής με το παιδί, αλλά και εάν ο τρόπος που παίζει αυτός ο φροντιστής ικανοποιεί το παιδί. Και σε μεγαλύτερες ηλικίες θα παρατηρήσουμε πως ενώ μπορεί να παίζουν με άλλα παιδιά, έχουν την ανάγκη να μας κοιτούν ή να γυρνούν να μας κοιτούν και να συνεχίζουν το παιχνίδι.

Γιατί το παιδί δε με θέλει;

Αυτή η ερώτηση πάρα πολύ συχνά γίνεται είτε από τον ένα γονέα είτε από τη γιαγιά τον παππού ή από κάποιον φροντιστή που ενώ είναι αρκετά παρόν το παιδί φαίνεται να τον απορρίπτει. Και αυτό είναι πάρα πολύ φυσιολογικό καθώς όπως προανέφερα το παιδί προσκολλάται συνήθως σε έναν φροντιστή και όχι σε πολλούς ταυτόχρονά. Αυτή η αντίδραση του παιδιού ενώ είναι πάρα πολύ φυσιολογική στο γονέα δημιουργεί συναισθήματα τύψεων ενόχων αναρωτιέται τι μπορεί να έχει κάνει. Στην πραγματικότητα όμως η απάντηση είναι πως πιθανότατα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Αυτό είναι ένα στάδιο που το παιδί χρειάζεται να το περάσει.

Θεωρία προσκόλλησης

Η θεωρία της προσκόλλησης μας λέει πως εάν ο δεσμός με το παιδί του δημιουργεί ασφάλεια τόσο πιο εύκολα θα φύγει από εμάς για να εξερευνήσει τον κόσμο. Εάν αυτός ο δεσμός δεν του δημιουργεί αυτή την ασφάλεια, τότε θα του είναι πολύ πιο δύσκολο να μας αφήσει από το χέρι και να πάει να παίξει με κάποιο άλλο παιδί. Ο λόγος σε αυτόν τον ανασφαλή δεσμό που δεν φεύγει το παιδί είναι πως δε νιώθει την σιγουριά πως θα είμαστε εκεί να το περιμένουμε και να το αγκαλιάσουμε, μεταφορικά.

Διαβάστε επίσης

Οικογενειακή Θεραπεία: Γιατί να την επιλέξετε

Η θεωρία αυτή φαίνεται να ισχύει, παρόλα αυτά δε θα πρέπει να την έχουμε στο μυαλό μας ως δεσμευτική. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να εξετάσουμε πολλούς παράγοντες για να δούμε εάν το παιδί έχει μία ασφαλή προσκόλληση προς εμάς. Για παράδειγμα χρειάζεται να εξετάσουμε την ηλικία του παιδιού.

Στα δύο έτη δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από το παιδί να μην παίζει μόνο μαζί μας, ενώ στα έξι ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει.

Επιπλέον, οι συνθήκες στις οποίες ζούμε παίζουν κι αυτές ένα πολύ μεγάλο ρόλο. Για παράδειγμα, η πανδημία λόγω του εγκλεισμού και λόγω του γεγονότος πως το παιδί έρχεται σε επαφή μόνο με τους γονείς, μπορεί να μεγαλώσει το διάστημα αυτής της προσκόλλησης.

Πάντα, λοιπόν, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως τα δεδομένα αλλάζουν ανάλογα με την κατάσταση που βιώνουμε, με το στιλ της οικογένειάς μας, με τον τρόπο ζωής μας, εάν το παιδί έχει άλλα αδέλφια κλπ.

Στην ανατροφή ενός παιδιού τίποτα δεν είναι δεδομένο και δεν μπορεί να εντάσσεται σε κουτάκια. Μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους γονείς ή τα παιδιά σας με άλλα παιδιά. Εάν κάτι σας προβληματίζει σίγουρα μπορείτε να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό, ώστε με βάση τις δικές σας ανάγκες να δείτε εάν κάτι χρειάζεται πράγματι να σας προβληματίζει ή όχι.