

Αρκετοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι συχνά με την δυσκολία των παιδιών να αντιληφθούν την αξία του μοιράσματος! Πολλές φορές η δυσκολία των παιδιών να μοιραστούν συνοδεύεται με φωνές και κλάματα από εκείνα και προκαλούν την έντονη ανησυχία των γονιών.
Η έννοια του μοιράζομαι είναι πολύ δύσκολη για ένα μικρό παιδί καθώς δεν έχει ακόμα σωστή αίσθηση του χρόνου και θεωρεί πως το παιχνίδι ή το αντικείμενο που του πήρε ο φίλος του θα χαθεί για πάντα. Σε αυτό το στάδιο η στάση και η παρέμβαση των γονέων είναι αρκετά σημαντικά καθώς θα βοηθήσουν το παιδί να αντιληφθεί και να επικοινωνήσει τις δυσκολίες του και να νιώσει ασφαλές μέσα από το καθρέφτισμα τους και την σταθερότητα του λόγου τους.
Στο ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, οι γονείς μπορούν σιγά σιγά να εισάγουν την αξία του μοιράσματος μέσα από τη δική τους διάδραση με το παιδί αλλά και μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα αδέρφια του, αν έχει. Μέσα από μικρά παιχνίδια ρόλων ή ακόμα και απλές καθημερινές συνήθειες μπορούν να δίνουν ή να ζητούν από το παιδί πράγματα, πάντα με διάλογο. Μπορούν να εξηγούν τη πράξη τους και την πρόθεση που έχουν και να μοιράζονται μαζί του το συναίσθημα τους προσκαλώντας το να συμμετέχει και εκείνο.
Αν υπάρχει κάποια προγραμματισμένη συνάντηση με κάποιο φίλο του παιδιού είτε στο οικείο περιβάλλον του είτε κάπου εξωτερικά, μπορούν λίγο πριν την επαφή των παιδιών να το προετοιμάσουν πως τώρα θα μοιραστείτε τα παιχνίδια σου/του και θα παίξετε μαζί.
Προσπαθούμε να το προετοιμάσουμε υπενθυμίζοντας του πως αν το άλλο παιδί δεν είναι διαθέσιμο ή έτοιμο να μοιραστεί τα παιχνίδια του μαζί του, είναι κάτι που σίγουρα θα το στεναχωρήσει, αλλά έχει δικαίωμα να επιλέξει τι θέλει να μοιράζεται και τι όχι. Πέραν από το σχολικό περιβάλλον, μπορείτε να επισκέπτεστε συχνά παιδότοπους και παιδικές χαρές, αν αυτό είναι εφικτό για να ενισχύσετε την κοινωνικοποίηση του παιδιού μέσα από το παιχνίδι και τη διάδραση με νέους φίλους.
Μέρος της παρέμβασης μας είναι τόσο η ενσυναίσθηση όσο και το καθρέφτισμα της συμπεριφοράς του. Προσπαθούμε να μη ματαιώσουμε το συναίσθημα του, του δείχνουμε ότι καταλαβαίνουμε τον θυμό του και την δυσκολία του. Μόλις τα πράγματα ηρεμήσουν του κάνουμε ερωτήσεις και το παροτρύνουμε να μπει στη θέση του άλλου. “Πως θα ένιωθες αν σου έπαιρνε εσένα κάποιος το παιχνίδι σου;” “Πως θα ένιωθες αν σου φώναζαν εσένα” κ.α. Του δίνουμε πάντα την επιλογή αν κάποια παιχνίδια δεν θέλει να τα μοιραστεί με τον καλεσμένο του, πως είναι φυσιολογικό αλλά θα ήταν προτιμότερο να μην τα εμφανίσει και να παίξει αργότερα μόνο του.
Πρέπει να κρατήσουμε πως η διαδικασία αυτή μας θέλει ως γονείς σύμμαχους στο παιδί. Πρέπει να διαθέσουμε χρόνο και να οπλιστούμε με υπομονή. Να αποτελούμε οι ίδιοι παράδειγμα για εκείνο μέσα από τις δικές μας συμπεριφορές, τόσο στις αλληλεπιδράσεις μας με τα άλλα μέλη της οικογενείας μας όσο και με τη σχέση που αναπτύσσουμε μαζί του και τις προσδοκίες που έχουμε.
Αν εμείς οι ίδιοι είμαστε απόλυτοι, απότομοι και επιθετικοί προς το παιδί, το αποτέλεσμα θα είναι να έχει και εκείνο την ίδια συμπεριφορά στους φίλους του με όσα συνεπάγονται για τον συναισθηματικό του κόσμο. Επικοινωνούμε μαζί του, προσπαθούμε να ακούσουμε το συναίσθημα του με ηρεμία και είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως εκείνη τη στιγμή κατακλύζεται το ίδιο από δύσκολα και πρωτόγνωρα συναισθήματα και περιμένει από εμάς να τα αγκαλιάσουμε και να το βοηθήσουμε να μάθει να τα αναγνωρίζει να τα αποδέχεται και να τα διαχειρίζεται!
Ιδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας | Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια
Παιδοψυχολογία & Ψυχολογία Εφήβου
Μέλος Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP)
Υπερείδου 6, Ηλιούπολη | 6945494044
mariafounda.com